SLM - etap 4: Bobolin - Rowy (the best of polskie wybrzeże)

Czwartek, 9 sierpnia 2012 | Komentarze #1

Pierwszym celem była lartarnia morska w Darłowie. Tam kupiłem nawet jedną fajną pocztówkę celem jej późniejszego wysłania.

Dalej kolejna mierzeja do pokonania, tym razem wzdłuż Jeziora Kopań. Trochę się baliśmy kolejnej piaskowej batalii, ale niepotrzebnie, gdyż przez całą długość wiodła fajna leśna droga. Na tej drodze spotykamy sympatyczną sakwiarską rodzinkę rodem zza Odry. Ojciec, matka + dwójka kilku-kilkunastoletnich dzieci. WSZYSCY mieli rowery obładowane sakwami i wszyscy dzielnie lecieli do przodu. Chyba nawet w celu podobnym do naszego. Nawet dublowali nas ze 3 razy. Nie pytać jak i dlaczego.

Jarosławiec. Kolejna latarnia, kolejne schody. Tutaj przynajmniej widok fajny, więc opłacało się wdrapywać. Potem udaliśmy się na lody i na pocztę, co by wysłać pocztówki w świat (no bo jak to być nad morzem i nie posłać kartki do domu, nie?).

Po Jarosławcu czas na Ustkę - niestety 12km drogą krajową, innej opcji nie było. Idziemy jak burza, trzecia latarnia tego dnia. Latarnia mizerna, ale Ustka jako miasto bardzo fajne i chętnie bym tam wrócił. A i mają tam zajefajnie zaopatrzony sklep z piwami regionalnymi. Zrobię reklamę, ale co tam: pan Adam Komar zaprasza do sklepu "Bzyk". :P Ja kupiłem 2 piwa, Marcin 4 (zobaczył jakieś niby mega rzadkie i stwierdził, że dla nich przeżyje i może je dźwigać). Po machnięciu Twierdzowego Ciemnego (póki co, wśród piw korzennych moje numero uno! Mniam!) ruszyliśmy dalej do Rowów, gdzie miał być nocleg.

Odcinek Ustka - Rowy zgodnie okrzyknęliśmy najpiękniejszym na polskim wybrzerzu!
Tam trzeba wrócić i trzeba to zrobić z rowerem! Miejscami wzniesienia takie, że raz o mało nie zrobiłem OTB. Do tego las, a w nim ogrom ścieżek, malowniczo przedzierająca się do morza rzeka, piękny klif z widokiem na morze. Aż mnie nosi na samo wspomnienie.

Docierając do Rowów sprawnie znaleźliśmy fajne (tj. tanie, niezbyt zatłoczone i dobrze wyposażone) pole namiotowe. Właściwiel użyczył nam nawet swój stary namior, żeby rowery nie stały pod gołym niebem.

Wieczorem standard: zakupy, jedzenie, piwo, etc..

Przez pryzmat latarni © Raven

Sakwiarska niemiecka rodzinka © Raven

Bardziej przypomina kolumny nagłośnieniowe, niż lampę (Jarosławiec) © Raven

Panel sterowania światłem (przynajmniej tak mi się wydaje) © Raven

Kotwica pod latarnią - widok z góry © Raven

Schody w latarni Jarosławiec © Raven

Cinek Latarnik - misja Kleopatra © Raven

Wiza z latarni Jarosławiec © Raven

No i znowu lądujemy w polu. Dosłownie. © Raven

Kolejny paintballowy raj, czyli opuszczony, niedokończony budynek ośrodka wczasowego (Ustka) © Raven

Rąbnął. Tak po prostu. © Raven

-Mistrzu... -Cicho! Wizualizuję piwo! © Raven

Tak, znowu coś zalałem piciem. Tym razem powódź w świeżo rozbitym namiocie. :] © Raven

SLM - etap 3: Kołobrzeg - Bobolin

Środa, 8 sierpnia 2012 | Komentarze #0

Dzień rozpoczęty z kursem na kołobrzeską latarnię morską. Niskie toto, widok też do luftu. Nic ciekawego, ale zaliczona jest.

Pojechaliśmy wesoło w stronę latatni Gąski, w towarzystwie równie wesoło powiewających na wietrze gaci i skarpetek przytroczonych na sznurkach do plecaków (nie zdążyły wyschnąć). Z Kołobrzegu wyjechaliśmy kapitalnie poprowadzoną wzdłuż morza drogą dla rowerów. Już nawet kij, że ludzi było na niej jak mrówek, wynagradzały to widoki.

W Gąskach zastaliśmy kolejkę, która zawstydzała tą z Niechorza. Normalnie latarniana wędrówka ludów. Rady nie było, trza było stać. Nerwowo patrzyliśmy tylko na zegarki, czy zdążymy przed przerwą w funkcjonowaniu latarnii, która jak się potem okazało i tak nie doszła do skutku.

Po wszystkim lody i inne frykasy. A i Marcin koniecznie (mimo mych ostrzeżeń) chciał ze mną zagrać w cymbergaja, czyli historia o tym, jak łatwo wygrać piwo. :) Oczywiście wygrałem je ja.

Po przedarciu się elegancką drogą przez mierzeję pomiędzy Jeziorem Jamno, a Bałtykiem docieramy do Łazów. Tam wyhamował nas wielki baner z hasłem "Prawdziwe ciemne irlandzkie piwo z beczki". Owe irlandzkie piwo okazało się polskim Noteckim, ale niech już będzie. Dobre było.

Rozgrzani na słoneczku leniwie ruszyliśmy dalej. Jeszcze tylko przeprawa pomiędzy morzem, a Jeziorem Bukowo i prawie koniec. W teorii. A w praktyce okazało zę, że na tej mierzei drogi już nie było. Po minięciu poligonu to właściwie nic nie było. Tylko woda i piasek. Jakby tego było mało, to w tym momencie zaczęła psuć się pogoda. Nadszedł taki mały koniec świata. Niebo zrobiło się ciemne, zerwał się porywisty wiatr (na szczęście w sprzyjającym kierunku), coraz mocniej padał deszcz. Zupełnie jakby sam Posejdon krzyczał "Wypier****ć! To moje terytorium". Nie oglądaliśmy się na siebie (bo i nawet się nie dalo, tak wiało piachem i wodą w oczy), tylko brnąc po kostki w wodno-błotnej słonej brei maszerowaliśmy przed siebie. I tak ze 3,5km. Normalnie najdłuższy spacer po plaży w moim życiu (a przynajmniej tak mi się wtedy zdawało, ale o tym będzie później.....). Jak już prawie doszliśmy do końca, to oczywiście pogoda się wyklarowała. Nagrodą była gigantyczna tęcza, a zaraz potem druga koło niej.

Docieramy do Dąbek. W planach był namior, ale fakt, że byliśmy totalnie przemoczeni (a najbardziej buty) wspomniany plan skutecznie zniweczył. Problem w tym, że w tej dziurze nie było gdzie spać. Znowu sesja telefoniczna wykraczająca swym zasięgiem aż do Darłówka i lipa. Może nawet i coś by się znalazło, ale jak się okazało ludzka pazerność nie zna granic. Już nawet półżartem/półserio wzpomniałem o plebanii. Marcin pomysł podchwycił i był gotowy działać. Mnie już było wszystko jedno, więc czemu nie. Traf chciał, że ksiądz akurat odprawiał mszę, więc nic z tego nie wyszło. Postanowiliśmy pojechać do Darłówka - tu i tak nie było czego szukać. Po drodze jeszcze jeszcze zahaczyliśmy o kilka miejsc, które opuściliśmy ze śmiechem (sam nie wiem, czy był to śmiech rozpaczy, czy politowania). Ludzie za pokój bez niczego i do tego z wielką łaską (sic!) chcą +100PLN. Co za głupi naród.

Bobolin. Tam jeden człowiek okazuje się człowiekiem (mało tego, również lubi rowery), ale z przykrością nam odmawia argumentując to zwyczajnym brakiem miejsc. Poleca za to sąsiada, który ponoć ma całe poddasze niewykończone i może po kosztach jakiś pokój znajdzie. Udaliśmy się pod wskazany adres, a tam chałupa taka, że hoho. No ale co szkodzi zapytać, nie? Po krótkich targach dostajemy półsurowy pokój na poddaszu + pałacową łazienkę za 30zł od głowy. O kuchni nie wspominam, bo i tak nie korzystaliśmy. Przy okazji wypakowywania stawiam plecak na ustniku od bukłaka. Szybko się zorientowałem, więc dużo nie poleciało.

Po prysznicu głodni i zmęczeni udaliśmy się do pobliskiego sklepu i jadłodajni. Udało się dostać naleśniki.

Widok z latarni morskiej w Kołobrzegu © Raven

Latarnia Gąski © Raven

Widok z latarnii Gąski: poligon paintballowy © Raven

Wiza z latarnii Gąski © Raven

Wizualizacja tego, jak wygrałem piwo © Raven

No to tyle w kwestii cywilizacji © Raven

Końca nie widać © Raven

Piach w butach to pikuś. Nie ma to jak słony i mokry piach w butach. © Raven

Tęcza w ramach wynagrodzenia trudów, to jednak trochę mało © Raven

Dobra mina do złej gry. Ale przestało padać. © Raven

Widok tego, co mieliśmy tuż za plecami. I od razu jakoś szybciej się szło. © Raven

Kolejna próba, może tym razem da się wyjść? Nie dało się. © Raven

SLM - etap 2: Dziwnów - Kołobrzeg

Wtorek, 7 sierpnia 2012 | Komentarze #0

W nocy padało, a co za tym idzie nasze pranie, które wisiało na sznurku nieopodal namiotu szlag trafił. Namiot też trochę podmoczyło. A jak namiot, to i resztę ciuchów. I śpiwory z nami w środku. Dodatkowo pogoda rano pozytywnie nie nastrajała, toteż morale ciut spadły. Cóż zrobić, trzeba działać. Po opanowaniu sytuacji powodziowej i zwinięciu namiotu słońce jednak zaczęło działać. No to w drogę.

Pod latarnią w Niechorzu przywitala nas kilkunastometrowa kolejka ludzi. Co zrobić, trzeba czekać. Gadu gadu i jakoś sprawnie poszło. stempelek, schody, kilka zdjęć, schody i jadziem dalej.

Z tym jechaniem to różnie bywało, bo Marcin zaczął pokazywać swoją naturę chodnikowego jeźdźca i gdzie tylko się dało (a czaami raczej nie dało), zamiast jak człowiek jechać ulicą, ten z uporem maniaka pchał się chodnikiem między ludzi, do tego dzwoniąc na nich tu i ówdzie. :| Bo on "nie będzie jechał niepotrzebnie ulicą, bo nie ma zaufania do kierowców" i kropka. Moje tłumaczenia, że jest potencjalnie bardziej niebezpieczny na chodniku (który jest do chodzenia, a nie do jeżdżenia), niż te samochody na niewiele się zdały i po prostu musiałem to przeżyć. Cóż, jak lubi utrudniać sobie życie, to trudno.

Jakiś dłuższy kawałek przed Kołobrzegiem zaczyna padać deszcz. Na szczęście pod kołami mamy świetnie oznaczoną obszerną drogę dla rowerów, więc idzie sprawnie. W Kołobrzegu docieramy do obczajonego wcześniej schroniska, które okazuje się nie istnieć. "Strażacy zlikwidowali, bo nie spełniało jakichśtam norm pożarowych". %$#@!~&^%$! Tuż obok jest internat, w którym także próbowaliśmy szczęścia, ale odesłali nas z kwitkiem, bo podobno wszystko zajęte. Kolejny kemping nie bardzo, bo w butach mokro, a i prąd by się przydał. Cóż począć: ja googluję, Marcin dzwoni. Jak powszechnie wiadomo, właściciele kwater niezbyt przychylnie patrzą na "jednonocnych", więc za kartę przetargową objęliśmy śpiwory. Zaliczyliśmy z 10 miejsc i lipa. "Masz, dalej dzwoń ty!" - usłyszałem. Spoko. Pierwszy lepszy kolejny kontakt, zadzwoniłem, przedstawiłem sytuację i.. umówiłem się, że zaraz podjedziemuy. Się ma to gadane. :P
Kobita miała akurat wolny pokój na jedną noc. Do dyspozycji telewizor, 2 łóżka (pościel mieliśmy własną), czajnik, mirofalówka, lodówka. Cena: 25zł. Da się? Da się!

Tego dnia przywiało nas na plażę. Świr ku gęsiej skórce innych spacerowiczów (w tym mojej) poszedł się kąpać. Przy okazji rozciął sobie 2 palce, bo wdepnął w coś w wodzie.

Późnym wieczorem postanowiliśmy ruszyć rowerami do centrum miasta. Zjeść coś, na śniadanie coś kupić. Godzina późna, ale Kołobrzeg, to duże miasto, prawda? A no g*wno prawda. Przed 23, a tu praktycznie wszystko pozamykane. Marcin ubzdurał sobie, że ma ochotę na naleśniki, więc pojechaliśmy na promenadę. Serce miasta, chciałoby się rzec.

-Dzień dobry, są naleśniki?
-Już nie ma.
-A co można u was jeszcze zjeść?
-Nic.

Ja bym ich rozniósł, mego kompana zwyczajnie zatkało. Ostatecznie skończyliśmy z "frytokebabem". Tamten do końca dnia chodził naburmuszony...

Ruiny na klifie w Trzęsaczu © Raven

Latarnia morska Niechorze - swoje trzeba odstać © Raven

Kolejka do wejścia się ciągnie, ale my już na szczęście na górze © Raven

Latarnia Niechorze zastemplowana © Raven

Pier***e, nie jadę. © Raven

Falochron w Mrzeżynie © Raven

Rowerowa wylotówka na Kołobrzeg © Raven

Rowerzysta w 100% naturalny © Raven

Kierunek: nocleg © Raven

Zimno, wieje, a Świr poszedł się kąpać... © Raven

...no i go pokarało... © Raven

...a tabliczkę dostrzegł dopiero po fakcie :D © Raven

Zachód słońca w Kołobrzegu © Raven

SLM - etap 1: Wolin - Świnoujście - Dziwnów

Poniedziałek, 6 sierpnia 2012 | Komentarze #1

Rano obudziliśmy się z przerażeniem, gdyż na dworze szalała burza. Lało, grzmiało, wiało. Pełen serwis. Dookoła szkoły jedno wielke bajoro. Spakowaliśmy się, ubraliśmy i.. stanęliśmy w drzwiach czekając na rozwój wydarzeń. Gdy pogoda trochę się uspokoiła ostrożnie ruszyliśmy przed siebie.

Woliński Park Narodowy, pomijając, że był praktycznie zatopiony i zmieszany z błotem, że tak to ujmę, "dupy nie urywał" wbrew temu, co wcześniej słyszałem. Ot taki sobie, nic ciekawego. Dojechaliśmy do Turkusowego Jeziora i dalej do Świnoujścia. Tutaj pojawiły się fragmenty znanego szlaku R10, który doprowadził nas wprost pod pierwszą na trasie latarnię. Ku naszemu zdziwieniu (i radości zarazem) udało się tam nabyć Paszport do zbierania pieczątek zwanych wizami pobytu.

Weszliśmy, zeszliśmy, i ruszyliśmy szlakiem dalej. Ten prowadził na plażę. Po krótkim zawahaniu postanowiliśmy spróbowawać. Była to dobra decyzja. Ogólna wilgoć i niewielki wiatr (= niewielkie fale) sprawiły, że całkiem sprawnie dojechaliśmy samiuśkim brzegiem morza aż do Międzyzdrojów, czyli chyba najbardziej burżujskiej miejscowości na polskim wybrzeżu Bałtyku. Pogoda elegancko się wyklarowała. Dalej szlakami, lasami, szutrami zmierzaliśmy do nieudostępnionej do zwiedzania latarnii Kikut. W międzyczasie przejeżdżając koło jakiegoś jeziorka Marcin doszedł do wniosku, że "to jest ten moment" i zatrzymał się, po czym wskoczył najpierw w kąpielówki, a potem do jeziora. Świr.

Przy samym Kikucie okazało się, że gdybyśmy mieli klucz nastawny, to może jednak dało by się go zwiedzić. :D Niestety, multitoolem wiele nie zdziałaliśmy, więc ruszyliśmy dalej w stronę Dziwnowa, gdzie miał być koniec na dziś. Trochę mieliśmy stracha, jak to jest z tym ruchomym mostem, który nie wiadomo jak jest otwierany, ale okazało się, że bez problemu do Dziwnowa wjechaliśmy. Dojechawszy na pierwszy lepszy camping rozbiliśmy obóz i poszliśmy "na miasto" oprowadzeni przez kumpla Marcina, który akurat był tam na wakacjach. Zrobiliśmy zakupy, zjedliśmy pyszną rybkę (niech mi ktoś powie, że nad morzem nie da się zjeść świeżej ryby..), przelaliśmy trochę piwa i lulu.

Wszędzie woda - w strefie nadgranicznej również © Raven

Cinek wykazuje się znajomością języka niemieckiego © Raven

Turkusowe Jezioro na zdjęciach jest jakieś takie mało turkusowe :( © Raven

Jedziem na Kopenhagę © Raven

Gdzie dalej? - trudna decyzja © Raven

Widok na wejście do portu z latarni morskiej w Świnoujściu © Raven

Świnoujście - pierwsza latarnia zaliczona! Jeszcze tylko.. -naście.. © Raven

Po plaży jechało się gładko i przyjemnie (pierwszy i ostatni raz). © Raven

Poszedł się kąpać. Ot tak. Po prostu. Świr. © Raven

Skromna wieża Kikuta © Raven

Nieudana próba zwiedzania latarni nieudostępnionej do zwiedzania, czyli kombinerki nie dały rady :( © Raven

Ruchomy most na wjeździe do Dziwnowa © Raven

Taxi - kurs 354

Środa, 1 sierpnia 2012 | Komentarze #0

Taxi - kurs 350

Środa, 18 lipca 2012 | Komentarze #0

Kolejny dzień w deszczu.

Prawie identyczny dystans i czas, jak dzień wcześniej. o_O

Taxi - kurs 349

Wtorek, 17 lipca 2012 | Komentarze #0

W deszczu.

I znowu kuternoga...

Sobota, 14 lipca 2012 | Komentarze #0

Z Ceberem ustawiliśmy się na rundkę po lesie. Bez niespodzianek, dopóki nie poniosło nas na "wąwozy". Mój kompan nie dał rady podjechać, ja chciałem go ominąć. A wtedy przednie koło uślizgnęło mi się na liściach i jak przydzwoniłem prawym kolanem w kierownicę, to normalnie zobaczyłem wszystkie gwiazdy.
Do tej pory jeszcze mnie trochę łupie.
Pokaż trasę GPS

Taxi - kurs 347 - Wydechowe zdziwko

Środa, 11 lipca 2012 | Komentarze #5

Mina chłopaka, który zatrzymał się tuż za skrzyżowaniem, wysiadł z auta i zobaczył swój kompletny wydech kilkanaście metrów za autem - bezcenna! :D
Ruch na skrzyżowaniu zamarł. Gość zrobił klasycznego "karpia", podszedł do zguby, obejrzał z jednej strony, obejrzał z drugiej, dotknął i oparzył się. Następnie wziął z auta jakąś szmatę i W CAŁOŚCI zabrał to, co zgubił.

Smaczku całej sytuacji dodała kobita stojąca na przejściu dla pieszych, która widząc całą sytuację ze śmiechu o mało nie dostała ataku padaczki. :)

Jak do tego doszło? Małe autko zostało konkretnie zapakowane, przez co trochę przysiadło. W tym miejscu tory sporo wystają ponad powierzchnię jezdni. No i chyba gość za szybko chciał przejechać, auto przysiadło na wybojach i zahaczyło podwoziem.

Taxi - kurs 346

Wtorek, 10 lipca 2012 | Komentarze #0

Kolega chciał zalogować się na Play24 celem sprawdzenia czegośtam dotyczącego abonamentu telefonicznego.
Windows Mobile 6.5 i jego przeglądarka: