SLM - etap 2: Dziwnów - Kołobrzeg

Wtorek, 7 sierpnia 2012 | Komentarze #0

W nocy padało, a co za tym idzie nasze pranie, które wisiało na sznurku nieopodal namiotu szlag trafił. Namiot też trochę podmoczyło. A jak namiot, to i resztę ciuchów. I śpiwory z nami w środku. Dodatkowo pogoda rano pozytywnie nie nastrajała, toteż morale ciut spadły. Cóż zrobić, trzeba działać. Po opanowaniu sytuacji powodziowej i zwinięciu namiotu słońce jednak zaczęło działać. No to w drogę.

Pod latarnią w Niechorzu przywitala nas kilkunastometrowa kolejka ludzi. Co zrobić, trzeba czekać. Gadu gadu i jakoś sprawnie poszło. stempelek, schody, kilka zdjęć, schody i jadziem dalej.

Z tym jechaniem to różnie bywało, bo Marcin zaczął pokazywać swoją naturę chodnikowego jeźdźca i gdzie tylko się dało (a czaami raczej nie dało), zamiast jak człowiek jechać ulicą, ten z uporem maniaka pchał się chodnikiem między ludzi, do tego dzwoniąc na nich tu i ówdzie. :| Bo on "nie będzie jechał niepotrzebnie ulicą, bo nie ma zaufania do kierowców" i kropka. Moje tłumaczenia, że jest potencjalnie bardziej niebezpieczny na chodniku (który jest do chodzenia, a nie do jeżdżenia), niż te samochody na niewiele się zdały i po prostu musiałem to przeżyć. Cóż, jak lubi utrudniać sobie życie, to trudno.

Jakiś dłuższy kawałek przed Kołobrzegiem zaczyna padać deszcz. Na szczęście pod kołami mamy świetnie oznaczoną obszerną drogę dla rowerów, więc idzie sprawnie. W Kołobrzegu docieramy do obczajonego wcześniej schroniska, które okazuje się nie istnieć. "Strażacy zlikwidowali, bo nie spełniało jakichśtam norm pożarowych". %$#@!~&^%$! Tuż obok jest internat, w którym także próbowaliśmy szczęścia, ale odesłali nas z kwitkiem, bo podobno wszystko zajęte. Kolejny kemping nie bardzo, bo w butach mokro, a i prąd by się przydał. Cóż począć: ja googluję, Marcin dzwoni. Jak powszechnie wiadomo, właściciele kwater niezbyt przychylnie patrzą na "jednonocnych", więc za kartę przetargową objęliśmy śpiwory. Zaliczyliśmy z 10 miejsc i lipa. "Masz, dalej dzwoń ty!" - usłyszałem. Spoko. Pierwszy lepszy kolejny kontakt, zadzwoniłem, przedstawiłem sytuację i.. umówiłem się, że zaraz podjedziemuy. Się ma to gadane. :P
Kobita miała akurat wolny pokój na jedną noc. Do dyspozycji telewizor, 2 łóżka (pościel mieliśmy własną), czajnik, mirofalówka, lodówka. Cena: 25zł. Da się? Da się!

Tego dnia przywiało nas na plażę. Świr ku gęsiej skórce innych spacerowiczów (w tym mojej) poszedł się kąpać. Przy okazji rozciął sobie 2 palce, bo wdepnął w coś w wodzie.

Późnym wieczorem postanowiliśmy ruszyć rowerami do centrum miasta. Zjeść coś, na śniadanie coś kupić. Godzina późna, ale Kołobrzeg, to duże miasto, prawda? A no g*wno prawda. Przed 23, a tu praktycznie wszystko pozamykane. Marcin ubzdurał sobie, że ma ochotę na naleśniki, więc pojechaliśmy na promenadę. Serce miasta, chciałoby się rzec.

-Dzień dobry, są naleśniki?
-Już nie ma.
-A co można u was jeszcze zjeść?
-Nic.

Ja bym ich rozniósł, mego kompana zwyczajnie zatkało. Ostatecznie skończyliśmy z "frytokebabem". Tamten do końca dnia chodził naburmuszony...

Ruiny na klifie w Trzęsaczu © Raven

Latarnia morska Niechorze - swoje trzeba odstać © Raven

Kolejka do wejścia się ciągnie, ale my już na szczęście na górze © Raven

Latarnia Niechorze zastemplowana © Raven

Pier***e, nie jadę. © Raven

Falochron w Mrzeżynie © Raven

Rowerowa wylotówka na Kołobrzeg © Raven

Rowerzysta w 100% naturalny © Raven

Kierunek: nocleg © Raven

Zimno, wieje, a Świr poszedł się kąpać... © Raven

...no i go pokarało... © Raven

...a tabliczkę dostrzegł dopiero po fakcie :D © Raven

Zachód słońca w Kołobrzegu © Raven