Kolejny poziom wtajemniczenia, czyli jeździmy także po gładkim

Piątek, 10 czerwca 2011 | Komentarze #3

Coś na asfalt chodziło mi po głowie od dawna. Spróbowałem kilkakrotnie jazdy na szosie i niby fajnie, jest odejście, ale zjechać tym z asfaltu to masochizm, bo sztywne/twarde toto jak @#$%^&, pozycja z głową w dół jakoś też mi nie pasi. Kompromisem jest crossówka i na takową zachorowałem już jakiś czas temu. No i dokonało się...

Nie jest super lekki, nie jest mega design'erski. Jest niebrzydki (kwestia gustu), niezbyt drogi (tu też punkt widzenia zależy od punktu siedzenia) i na dużych kółkach (to akurat jasne). Napęd jak się kiedyś zajedzie, to się kiedyś wymieni - póki co całość ładnie pracuje, mimo niezbyt wygórowanego klasowo osprzętu (błotnego offroadu tym uprawiać nie będę, na wycieczki "na sucho" ta klasa wystarczy, a jej niewątpliwym plusem jest cena). Gdy opony zakończą żywot wymienię je pewnie na jakieś slicki. Seryjna kierownica jest hmm.. dziwna? Oryginalna? Crossówka + wielki lewar z równie wielkim wygięciem, to wielce intrygujące połączenie. Pierwsza myśl, gdy się przejechałem - masakra, do odstrzału. Z drugiej strony jak przypomnę sobie moją niegdysiejszą przygodę z prostą kierownicą i jej niekompatybilnością z moimi nadgarstkami, które zwyczajnie nie chciały współpracować z prostą rurką (do tego stopnia, że po wycieczce nie mogłem utrzymać szklanki w dłoni) pojawiają się wątpliwości co do słuszności takiej wymiany. W domu jeszcze pokombinowałem z ustawieniami, obniżyłem mostek przekładając podkładki do góry i już pozycja o wiele na plus, a właściwie, to na minus, bo w dół. Muszę trochę pojeździć i dopiero wtedy zadecyduję, co począć w sprawie pogiętej kierowniczki. ;)

Pedały już są, czekam jeszcze z niecierpliwością na zamówiony licznik i niezamówioną pogodę. Zgodnie z ideą, że wszystko jest dla ludzi: jest zabawka w teren, jest miejski wół roboczy, teraz trzeba spróbować czegoś na ciut dłuższe dystanse na drogach utwardzonych.