Taxi - kurs 85 - Diagnoza ostateczna?

Wtorek, 22 lutego 2011 | Komentarze #0

Najpierw po specjalną pastę do mycia rąk (Holste, polecam), potem na pocztę (pod pocztą, na mrozie pękła mi "zapadka" w podstawce licznika).

Tymczasem jadąc tak sobie.. stuka. Nadal coś stuka. A ja nadal nie wiem co. Rozstroju nerwowego już przez to dostaję. Miarka się przebrała: do serwisu zakasuję rękawy i do dzieła. Napęd rozkręcony na czynniki pierwsze. Support ok - obficie smaru i skręcone do kupy. Gorzej było z tylnym kołem. Już dłuższy czas miałem się zabrać za przegląd piasty. Efekt zwlekania był taki, że pracowała ona prawie na sucho (ręką nie byłem w stanie przekręcić osi). Już myślałem, że po niej, ale kulki w porządku, na jednej tylko bieżni jakiś nieładny ślad. Wyczyszczone, wysmarowane skręcone - śmiga.
A teraz gwóźdź programu: wolnobieg - kręcił się "nieładnie i niedźwięcznie", a wiedząc, co przeżył tej zimy mogłem się tylko domyślać (o zgrozo!) jak wygląda w środku. Mimo oporów (w myślach już wizja 90 malutkich kuleczek turlających się po podłodze..) postanowiłem się do niego dobrać. Najwięcej problemów było z jego odkręceniem, odrdzewiacz w zakamarkach niewiele mi w tym pomógł. Po długiej walce postanowiłem wykorzystać kombinację "klucz w imadło i kręcenie całym kołem". Poszło. Po rozkręceniu samego wolnobiegu oczywiście nie obyło się bez zgrzytów: 2 z 90 kulek ganiałem po podłodze. Niestety były szybsze, a jedna nawet miała predyspozycje do zabaw w chowanego. Trochę nerwów i potu, ale wszystko znalezione. Kuleczki wykąpane, wszystko wymyte, sprężynki naciągnięte - nie było tak źle, składamy. Smaru nie żałowałem (nie lubię demonicznego cykania wydobywającego się z tylnej piasty), powklejałem w niego kuleczki, druga część, ostatnie 45 kuleczek na drugą bieżnię (cierpliwość powoli się kończyła, ale jakoś dałem radę), dekiel, zakręcenie i na piastę. Rower złożony do kupy (po drodze jeszcze wymieniłem linkę i pancerz od tylnego hamulca), dumny z siebie wsiadam, jadę i... KUR** MAĆ! STUKA!
Kolejne pół godziny zeszło na pedałowaniu z różną intensywnością mieszanym z gapieniem się na wolnobieg i łańcuch po nim sunący. I tu zaświtało. Linia łańcucha okazała się nie być idealnie równa i delikatnie gryzie się on z zębatką wolnobiegu minimalnie zeskakując na ostatnim ząbku. Nie na tyle, żeby spadł łańcuch, ale wystarczająco, żeby przechodnie słyszeli, że nadjeżdżam.
Tutaj zaczęły się oględziny używanych suportów i konfiguracji.

* Konfiguracja pierwsza: kijowy, plastikowy, w mig zajeżdżony suport (68x120mm), do tego wkręcony na sucho - miało prawo skrobać/walić/pukać. Idealnie co obrót korby. Dodatkowo niezupełnie kompatybilny łańcuch z tylną zębatką.

* Konfiguracja druga: wolnobieg (jeżdżący na sucho) i nowy łańcuch 100% kompatybilne, ale za to support 68x118. Strzela. Diagnoza w ciemno: zajeżdżony suport (używany był dość długo, swoje przeżył). Recepta: wymiana suportu. Coś jescze stuka.

* Konfiguracja trzecia: wszystko jw. tylko suport tym razem krótszy od fabrycznego - 68x113 (kupowany na "zgaduj zgadula", bo nie znałem rozmiaru), w FR-Shopie taki wymyślili po oględzinach wzrokowych. Trochę w tym mój błąd, że nie sprawdziłem rozmiaru fabrycznego i tak wyszło. No cóż, trudno.

Po rozkręceniu i przesmarowaniu wszystkiego STUKA. Ale nie zawsze w tym samym momencie obrotu korbą (czyli wstępnie wykluczam tę stronę napędu), tylko czasem kilkakrotnie na obrót, czasem i kilometr nie słychać nic (łańcuch chwilowo ułożył się "po dobrej stronie"?). Czyli teoria z linią łańcucha zdaje się ma mieć sens.

Skoro inne teorie zawiodły nie ma co gdybać - wkład suportu 68x120 (rozmiar taki, jak fabrycznego) już idzie do mnie pocztą.

To be continued...